Kintliche Minne

Dô hâte ich ir hant sô lieblîch vast, got weiz:
dâ von sî beiz mich
in mîn hant;
sî wânde, daz ez mir wê taet,
dô fröute ez mich:
sô gar süez ich ir munt bevant.

Ir bîzen was sô zartlîch,
wîblîch, vîn, des mir wê tet,
daz ez sô schier
zergangen was.